Натчовечка издржливост на пилотите: Пилотите на авионите што го бомбардираа Иран летале 37 часа без прекин

Бомбардирачкиот напад на САД врз три ирански нуклеарни објекти минатиот викенд беше огромен воен подвиг што бараше речиси натчовечка издржливост од пилотите на бомбардерите Б-2, летот траеше дури 37 часа без прекин, објавува CNN.

Седум бомбардери Б-2, секој со двајца членови на екипажот, прелетаа речиси половина свет и назад, во една од најдолгите воздушни операции во модерната историја.

Ветеран од маратонски мисии го опишува искуството

Мелвин Г. Диаил, пензиониран полковник на американските воздухопловни сили, е еден од ретките кои знаат какво е да се биде во пилотската кабина за време на таква мисија. Во 2001 година, Диаил учествуваше во рекордна 44-часовна воздушна операција над Авганистан.

Тој ја опиша операцијата овој викенд како „неверојатен подвиг“. Во неа учествуваа повеќе од 125 авиони. Додека седум бомбардери Б-2 полетаа од воздухопловната база Вајтман во Мисури кон Иран, други Б-2 летаа на запад како мамки. Борбени авиони, извидувачки авиони и танкери за полнење гориво од воздух, исто така, се придружија на мисијата.

„Најимпресивното нешто за мене беше што седум авиони направија седум различни летови за само половина час“, рече Дил.

Легендарната мисија на Мелвин се случила во раните денови на операцијата „Трајна слобода“ по нападите од 11 септември, кога САД тргнаа во офанзива против Талибанците и Ал Каеда. Пилотите вежбаа во симулатори што траеја до 24 часа, но неговиот најдолг вистински лет пред тоа беше 25 часа.

Екипажите беа назначени однапред, но тие не знаеја кога ќе започне мисијата. Лекарите им даваа апчиња за спиење за да им помогнат да заспијат пред акцијата.

„Едноставно знаевме дека ако претседателот даде наредба, ќе летаме и во други ноќи“, рече тој.

На денот на мисијата, тој се разбудил три или четири часа пред летот, ги информирал пилотите и другиот екипаж и полетал со бомбардер наречен „Духот на Америка“.

За време на летот, екипажот се ротирал – додека едниот бил на седиштето, другиот дремел на преклопната лежалка зад нив. „Можеби малку ја подобриле денес, но тогаш тоа беше само модифицирана лежалка за кампување“, рече тој.

Иако било тешко да се заспие поради нервозата, телото попуштало по некое време. Сонцето им помагало да се борат со поспаноста, додека летале на запад речиси целиот лет, забавувајќи го телесниот ритам.

Пилотите имале и таканаречени „апчиња за движење“ – амфетамини за да ги држат будни. „Летот е долг, мора да останете фокусирани, а лекарите официјално ги одобрија“, рече тој. Но, тој нагласи дека правилата можат да се променат и дека не знае дали тие сè уште се користат денес.

„И покрај софистицираноста на бомбардерот Б-2, тоалетот остана примитивен. Имаше хемиски тоалет, но се користеше само во итни случаи. Приватноста значеше дека колегата само гледаше на другата страна“, рече тој.